Tutunamadığım

Vatkalarıma yerleşmiş yalnızlığın
Titremesini hissediyorum omuzlarımda.
İçimin boşluğuna düştükçe
Tutunamadıkça içimdekilere
Çaresizlik kanatıyor tırnaklarımı.
Rüyalarım felaketim oluyor
Benliğim yıpranıyor,
Dudaklarıma sıçrayan korkunun uçukluğunda
İçimdekilere sesleniyorum
Yalnızlık yankılanıyor.

Derinleşiyor korkularım
Körelmiş umutlara aydınlık topluyorum
Güneşin eteklerinden;
Ay geceyi dökmesiydi ayak uçlarıma
Karanlıkları yakıcaktım aydınlık toplarında.
Sessizliğini duymak istemedikçe
Mumlar erittikçe yokluğuna
Sensizliği dikiyor yalnızlık yarınlara.

Birbirine bağlanmış günlerin dikiş izleri
Üşütüyor beni..
Bu zemheri yalnızlık işletikçe içime
Isıtamıyorum seni.