Tutunamadım

Uzaklara kanat çırpıyor martılar
Son ışıklarında ıssız limanın
Esrik melodiler geziniyor dilimin ucunda
Tam ortalık yerinde bir mermi deliği alnımın

Gözlerini unutamadım!

Buzullardan esiyor sanki rüzgâr
Ölüm sessizliğinde bütün caddeler
Dirhem olsun kımıldamıyor hayat
Soğuk kaldırım taşları gibiyim

Gülüşüne doyamadım!

"Gün geceye dönüyor mavide
Gece önümde simsiyah duvar"

Resmigeçitte yine anılar
Güllerin dikenleri dökülüyor avuçlarıma
Suretimde erirken yakamozlar
En uzak yıldızda özlenen bir bahar

Ellerine dokunamadım!

Şiir bitiyor heybemde, tıpkı hayat gibi
Bir kanat çırpımı mesafede ölüm
Giderek yaklaşıyor ruhuma
Zihnimde uçsuz bucaksız koyaklar

Düşerken tutunamadım!

Sana susuyorum ey yâr!
Günlerin ötesinde bir gün olmalı
Yeniden sevişmeli gözlerim gözlerinle
Boş beşik gibi sallanırken hayal

Yokluğuna alışamadım!