Tuz Yakışı

b i r
sevdam vardı
kılavuzu kapaklı
kara çuhaya açar
kızıla kapanırdı

-mahrem eller
değmesin-di
ilk cümlesi
ona itaftı

yaz hükmü kışa
kış bükmü yaza
dönence
göz nazarında
bir baksana
mevsimin
yerle yeksan
vaz geçerdi
zamanın argosundan
boz/ardı sorgusundan

her akşamın kulpuna
dokunan ellerime
söyleyemediğim nice
susku boynuna
dayayıp bıçağımı
kurban ederdim.

Bak alnımda
kan izleri bir şiirin
sevmeli dedim
sevmeli
adak yüreğimi
bir gün o kulpundan
tutup açmalı
ona deniz bana çorak
olan kapının beratını

ki daha fazla
tuz yakışı olmasın
yalnızlığım.
yoksa dokunsan da
sinir uçlarımdan
seni hissetmeyi
unutacaktım.

09şubat10

Hakan'a kolay okuyabilmesi dileğimle