Üç Beyaz/Üç Kırmızı

I

s/us oluyor dilimde ıtırlı bir kadın
kırağı düşüyor ulak yalnızlığıma

s/es ver, yaz eskisi gün/eş/siz kuruluğuma
son yel üflesin yüzüme sükût kalmasın gedâ

t/adın leylâ mayalı
döküyor sebil y/anlarımı göz kıyılarına

II

yok oluyor dilenci ayrılıklar kırmızı ağzında
dokunuyor parmak uçların, bütün devrik elâya

gelincik tırnakların, suya banıyor günahlarımı
ilikliyor bir avuç meâli, çingene sabahlarıma

kanıyor düş sayıklarım
y/akıyor kırmızıyı kalın dudaklarına

III

kâğıttan karbeyaz oluyor ellerin
silûetin yansıyor porselen yüzlü akşamlara

güneşi saklıyor yanakların
öznem düşüyor, üç nokta bakışlarına

şımarıyor masallar fildişi sırtında
uzuyor uzuvların, ç/ılgın yollarıma

IV

i/talik bir yazı doğuyor şafağıma
seyrediyor baharın cıvıltısını o alaca uykunda

sade bir mum düşüyor utangaç kızılına
akasyalar ağdalı bir imge bırakıyor avuçlarına

her gülüşünden cemre damlıyor kaşıma
koca bir sen oluyor içimde, bütün kılıfsız dünya

../


Gedâ: Klasik türk şiirinde aşkından yanan, kavrulan ve aşk dilenen, seven kimse diye tanımlanır ve aşığı temsil eder.