Üç Düğme

varoşluğumun üç düğmesi açıktır bağrımda
aşklarımsa döner- ekmektir ayaküstü
ah be birtanem
misafir al beni bir gece parşömen dokun
bir çarşafın sabun kokusu sinsin üstüme



üç düğme açık durur bu şehre bağrım hep
bakışlarımı ürküttükçe sesim saklanır senden
bu bir tür kültür ki anlayamam
sözümü aşındırır sözün
dilimde hançerem kaç cümle yuttu kanlı
içim katliamla bastırılmış bir halk olur
gecelerde sesimi duyarsan anla ki yaralıyım
doğuştan değil sevdam ve sana serseriliğim



bir şehir hep uzak duruyor senin gibi
bir şehir hep iter arkamdan
kapıları kapatanlara sokak sesim birikir
acının zehrini içirdi bu şehir bana



kim saldı bu şehre bendeki militanı
kim çağırdı sabahın alacasında aklımı
öfke yenik düşer acı bir arabesk sesimde
itilmişliğimle
tek terapide dağıtacağım kendimi



kolalı mintan gibiydi düşlerim
ellerimi cebimde unuttum senin sokaklarında
benim de yanık ıslıklarımda ışıyan yıldızlarım vardı
kar yağsa izim olmazdı
donmuş ve sağırdı her hücrem
suda çekmiş kumaştı giydiğim her umut
bahtsızlığıma gülüyor aldırışsızlığım kahkahalı



ıslak kuşların kışa küfrüdür susmaları konmuş
göçemeyişin ürkek bekleyişleri yaslandığım dalda
varoşça kıstırılır can bir sokakta kanlı bıçaklı
öpünce geçmez yaram
beni sevdan vurmuştur



yaşayışıma kelepir yokluklar durmuştur
aşkıma ağır gelir faturası bakışının
bol avizeli gözlerini biraz kıs intiharım oluyorsun
süt kokuyor ay ışığı
kıyamam
varoş yüreğimde patlar tabancam



üç düğmesi açık bağrımı çizerim izin kalır
ucuzdur bildiğim dil anlayamazsın
sevda zarfı içinde kurur sol yanım
soğuk ölüyorum artık sancısız ve ağır



kaç kez kafa tuttum bu şehre bilemezsin
sen en yükseğinde okudun ben terkliyim sana
ah be bir tanem
adından her harfi silerken tükendi silgim
bırak bıçak yaranı taşısın çözülü üç düğmem