Uçan Balon

Ben küçük bir çoçuktum,
Daha o zamanlar.
Çok istiyordum benim de olsun,
Gökkuşağı gibi renkli uçan bir balonum.
Çoçuk aklımla onun nasıl uçtuğunu,
O zamanlar kavrayamıyordum.
Birgün nasıl olduysa,
Benimde olmuştu uçan bir balonum.
Nasıl uçtuğunu baloncuya sorduğumda,
-İçinde kuş olduğunu,
Onu sevmezsem uçup gideceğini söyledi.
Ama ben onu çok sevdim,
Ona çok iyi bakıyordum.
Onu kaybetmemek için hep elime bağlıyordum,
Gece olunca tavana dayanır,
O bana bakar,
Ben ona bakar öyle uyurdum.
Birgün oyun oynarken,
Kolumdan salınıp gökyüzüne uçmuştu,
Çok üzülmüştüm,
Hatta ağlamıştım.
Gözden kayboluncaya kadar,
Öyle ardından baka kalmıştım.
Ama daha uçan balon istemiyordum,
Çünkü,
Ben sevmeyi onda öğrenmiştim,
Ve kaybetmeyi de...
Ondan öğrendim.
Sevdiğim bir balon da olsa,
Onu kaybetmenin zor olduğunu.
Sende uçan balon gibimişsin sevgilim,
Seni kendime sıkı bağlamalıymışım,
Bir arkamı döndüm,
Sende hemen yad ellere uçtun.
Kaydın ellerimin arasından,
Sudan çıkmış bir balık gibi,
Oysa ben seni herşeyden çok sevdim.
Sana çok değer verdim.
Ama sende uçan balon gibi bıraktın,
İçindeki kuşla çektin gittin.
Beni yanlızlığın kıyısına acımadan ittin.
Şimdi nerde bir balon görsem,
Hüzünler bir bulut gibi beni sarar,
Niye sevdim seni zalim,
Söyle niye sevdim,bu kadar,
Madem bir balondan farkın yokmuş,
Neden iyileşmez,hep sızılar açtığın bu yaralar...


Eskimeyen şiirler...1995