Üçler,yediler,kırklar...

Biz üç kişiydik sal'da,
Birbirimize çok yabancı,
Ama bir o kadar da tanıdıktık aslında!
Gece katran karasında,
Deniz ölüm suskunluğunda,
Biz üç kişiydik sal'da!

Deniz güven vermezdi bana,
Nasıl olacağını bilemezdin bir an sonra.
Deniz kaygan,
Deniz saklı,
Deniz sinsi,
Tıpkı yüreğini okutmayan gözler gibi!

Oysa toprak en büyük dost sana,
Her zaman aynı kararlılıkta,
Toprak sert,
Toprak mert,
Toprak diri,
Tıpkı yüreğini okutan gözler gibi!

İşte bu yüzden hep korktum denizden,
Sal'a da şimdiye kadar binmeyişim bu yüzden.
Ömrüm toprak üstünde geçti,
Öldükten sonra da öyle değil mi!
Ama şimdi sal'dayım,
Güvenim denize değil yanlış anlamayın.
Biz üç kişiyiz ya;
Güvenim ondan olsa.
Üçleriz biz,
Karşı kıyıda bekler bizi yediler.
Üçler,
Yediler,
Ya kırklar neredeler?
Kırklar yüreğimizdeler.
Üçler!
Yediler!
Kırklar!
Ertuğru'dan Osman'a,
Osman'dan Orhan'a,
Orhan'dan cihana,
Miras kalan,
Üçler,
Yediler,
Kırklar'ız biz.

Biz üç kişiydik sal'da.
Üçlerden yedilere,
Yedilerden kırklara,
Kırklardan sonsuzluğa....

Not: M.Necati Sepetçioğlu'nun "üçler,yediler,kırklar"romanından esinlenerek yazılmıştır.