Uçurum

Bir soru var şimdi aklımda;
Ne olmuştu yeten,birbirimize kırılmaya?
Hala hatırlamıyorum aslında!
Sen gitmiştin,
Ben ölmüştüm.
Tenim cansız,
Sen gamsız,
Hiç nedensiz,
Son bir vedayı esirgeyerek,
"Sorma!Gitmem gerek!"diyerek.
Ben ise yıllarca;
Soru işaretlerini birbirine ekleyerek,
İçimdeki nefretini büyüterek,
Adım adım yaklaşmıştım son uçuruma.
Ama yine sen çıktın karşıma,
Son uçuruma atlamak isterken,
İlk uçurumum "gözlerin" tuttu ellerimden.
Meğer nefret değilmiş, tenimde canı oyalayan,
Bir umut varmış, yakamı bırakmayan.
İlk uçurumum "Kara sevdam".
Yok etmişsin aslında bütün umutları giderken,
Sorularımın cevabını şimdi aldım,sen karşımdayken.
Vuslat değilmiş özlenen aslında,
Meğer istediğim son kez bakmakmış sana.
Aklında sorular bıraktırmakmış,giderken uzaklara.

Şimdi tek çare var, o da son uçurumda;
Vedaları mahşere bırakıp,gidiyorum yok olmaya!