Uğursuz Uğur Böceği
azalarak çoğalan bir çocuğun umutlarından öte
titreyerek ısınan hikayenin omuzlarından tutarak gizlice
tebessüm ederek sokak ışığının altında
ve söndürerek olumsuz kipleri acılı duygularından
öylece ölmek umursamazlığından
ki mesafelerin beni ulaştırdığı tiyatrolarda
izlediğim tiplerin verdiği dramlarda
düşünürken seyre dalıp hisleri
dinlerken bitmemiş masalların mutsuz repliklerini
aciz ruhu derin kuyulara atmak
ve bu mastarlı eylemleri yapıp
yağmurda iklimleri mevsimleri değiştirip
üstüne bir de gökkuşağının altından geçerek
dilemek seni
toprağın ölüleri içine çektiği gibi
hayallerin gerçekleri bir kalemde unutturduğu gibi
hüzünlenince gitmek için çizilen yollar gibi
s/onsuzluğa uğurlanırken
uğursuz bir uğur böceğinin avuçlarına konması gibi
sensizce ve sessizce yaşamak
tuttukları isyanların çığlıklarında şefkat söylenirken
hoyratça savrulan k/ağıtların melodilerinde dinlenirken
puslu t/uzakların tutkulu sarılmalarında
t/attıkları nefesin aciz son damlalarında
ve d/okudukları duyguların naralarında yakınırken
s/üzülmek aniden
ve delirmek küllerinden
sessiz kadının ağzından çıkan harfler,
içinin bulutlarında
dışının yıldızlarında
ve karakterinin uyumsuzluğunda duran adamın ayaklarında
pusu kurduğum
oysa dediğim tüm cümle başlarında
durmadan ve susmadan yaklaşan vapurun haykırışında
ki akla gelen bütün vurgunlarda
yutar aniden
dediklerimi
deliler
üzerime düşen yaprak tanelerinde saklı dururken
ve deliller ulu orta sunulurken
mum ucundan seslenmek c/ismine y/anarken...
18.08.15
Günün şiirini ve şairimizi kutlarımud83eudd20ud83eudd20ud83eudd20
Etrafımızdakilere ışık olmak için bazen yanmak gerek şaire. Değil mi ? Kelebek sessizliğinde bir hayat insana özgü olmasa gerek Saygılarımla