Umut

yaşadığın kadarmış aşk
yaşattığın kadar değil
duyduğun kadar büyükmüş sevgin
duyurduğun kadar değil
sustuğun kadarmış varlığın
konuştuğun kadar değil

Yağmursuz bulutlar geldi bak
sakin bir akşam çöktü yokluğunda

esir şiirler büyüyor
hürriyete dair cümlelerle

umut
iklimini yitirmiş
saatler huzursuz
sabahsa çok uzak

gözlerini getirir mi yine
yıllarca baktığım resimler
unutkan mıdır şehirler
ayak izleri silinir mi çocukların
yeşili kayıp mevsimlerden

umut
varlığından habersiz artık
ıssız bir limana demirlemiş
sevdaya dairler

şimdi şafak vakti
bak ölü ozanlar geçiyor
göğün bittiği yerden
yıldızlar yavaş yavaş sönüyor

birazdan
ılık bir rüzgar gibi
dolacak odana sesim
dolaşacak mısralarım teninde
ellerine dokunacaklar hece hece
dudaklarından geçeceğim nefessiz
kokunu çekeceğim içime
gözlerim kan çanağı
uykuyu saklayacağım gözlerine

umut
ay yanığı bir gece yarısında
yaralı bir martı şimdi
kanatları titriyor