Umut

Nöbetteyim kimsesizler parkında
Bir yabancının sıcaklığını arar dururken
Ruhumun soğukluğu sarıyor her yanımı
Gelir diye bekliyorum,ümitleniyorum.
Kıskanıyorum serçelerin sevgiyle dansını


Dalgaların hırçınlığı çarpıyor gözüme
Harp içinde deniz,martı ve balık
Gökyüzü de onlara uymuş ağlıyor
Sanırım sizlerde kaybettiniz benim gibi

Yan taraftaki, pazarda bir karmaşa bir telaş
Onlar hangi umudun telaşındalar bilmiyorum
Tezgahtaki satıcı titreyerek bakıyor etrafa
Sağındaki dilenci ellerini açmış dualar serpiyor
Geçerken ona bakan vicdanların tomurcuklanması için
Arabalar ,korna sesleri karanlık bir gün...

Yağmurun ıslaklığı tenime işliyor,üşüyorum
Martıya ekmek, dilenciye beş yüz kuruş atıp kaçıyorum
Bir umudun bitişinin diğerinin başlangıcı olduğunu bilmeden ..