Umut Bahçemin Gülüne

Gözlerini kısıpta
o belli belirsiz
bakışın
ve
al al olmuş
yanaklarınla
vurdun yüreğimi.
Sen;
tanımaya çalıştığın
sevdalı yüreğin,
diğer adıydın.
Çok zamanlar oldu,
üsküdardan çıktın da yola
usul
usul
sanki bir sağnak yağmur gibi
ve sanki yıkadıkça
hiç yıpranmadan
daha bir beyaz
ömrü;
ağlayarak,
sessizce gülerek
alda
sevdalı yürek,
tepe tepe kullan dedin.
Gün;
giderken
yarı bir ormanda,
meçhul oluşumun,
sancılarımın
esamesi bile okunmayan düşlerimin,
yeniden ve dipdiri haykırışıyla
gelişin.
Ardımda kalan yok artık
ben taşıyabildiysem
ve ben yine
hissettiririm,
hissettirdiğini
anlayabiliyorsam
acaba
bilmem,
haberim yok
niye
bilmiyorum
ve daha nicesi sözü.
Gün;
giderken
yarı bir ormanda,
sen olmuşum
neşelerim
umudum
en belirgin haliyle
yapacaklarım
haykırışıyla
gelişim.