Umut Bir İklim Olurdu (Gelseydin)

kaç yakamoz hırçınlaştı gidişinle
say ki;
niyeti bozuk kalbimin...


izbe zamanlarda it dalaşında yüreğim ,
mükerrer...
ne yokluğunda susmayı öğrendim
ne mimlendi sözlerim...


o dem sızar aşk nazlanan gözlerime
palazlanır karanfil kırmızısı dudaklarım
inanır mısın?
hala sevişmelerini sorgularım...


yokluğunda meneviş rüyalar sınar hasretini
ayartma gecelerde kaçar adım yüzün...



alıcı kuşlar fısıldaşır gelişini
dökülür göğüs kıvrımıma aşka dair ne varsa
sıyrılıp küllerimden"dönerim" demiştin ya...


hasılı ,
gelseydin
çıldırırdı yalnızlık
gelseydin
susardı jurnalciler
gelseydin
arınırdı ruhum...


gül yangınlarım sönerdi gün batımlarında
nefes nefese bakışlar aşina...



meşru müdafaa sayılırdı koynuna sığınmam
sönmüş bir yanardağ gibi yaslanıp sana...



hasreti bileylerdi yürek
kopardı kızılca kıyamet
susardı bekleyişlerim...
gelseydin
hatrı sayılırdı adamakıllı sevişmenin...
tutanaklara geçerdi alnımızdaki yazı
senin kimyana bürünürdü tenim...




ve
rivayet o'dur ki
yağmurların vurgun yediği bir gecede çıkıp geleceksin...
dilek ağaçlarından düşecek çaputlar
umut bir iklim olacak
iklim nevbahar....







27-11-2010
beşiktaş

aslında aklımda,
gelişinin sevinci kadar
gidişinin hüznü de var...