Umut Dokunur Kanatlarına

/düşler resmedilirken geleceğe,
ara sıra kasırgalar vurur azade/

huzurunda eğilirken can verene
böğürtlen lekesi kalan dudaklardan
biraz aşk biraz meşkle
bir buket nefestir sunulan yaşam

tel tel dökülen y/anların
akıp giden yılların esintisinde savrulsa da
yarına uyanırken toprak
avuç avuç şükür toplamaktır soluk

dönerken dünya
kaş çatsa da ayak bağlarına hayat
izini ardında bırakmaktır huzur

kederin çarparken bulutlara
ufacık mutluluk kırıntılarıyla
sağanak sağanak serçe uçuşudur
yeniden canlanış

yüreğin dağıldığı yerde çıtırdasa da
akla takılan ağır sis,
yalnızca gelip geçicidir dağlarında pus

kaygan zeminde
eskiyeyim derken yenilenir
mülkiyetinde reddi z/amanlar

yaşadığını unutmuyorsan
ağzında karanfildir yarınlar

gün gözlerine düşerken
damıtılır keşkeler
kısır gece doğurgan gündüz olur
kelebeğin rengine bürünür ömür dediğin

kayıp sözler
akıllara dolansa da uyumlu uyumsuz
içindedir mecalin

parladığında güneş
saatler karanlığı aydınlık geçer
tövbe eder zaman söküğü
unutulur kırılgan dünler

biraz melankolik biraz sevdalı
bazen gelgitlerle bazen durağan
alevlenir gözlerinin kandili

yavaş yavaş kısılsa da ışığın rengi
önüne yığılır dün artımı
eskiye darılmadan
yeniden büyütülür umut


en olmadık anlarda

şakır hayat...