Umut Güncesi...

...Zamanın ayakucunda sağır bir yalnızlıktır,
Peygamber kokusu sürmüş
Çingenelerin kulağına üflediği ninni...




Şimdi Küskündür kirpiklerin,
Açılıp bakmaz; Semalarında dönen neşeli martılara.
Başın taşlarda sıcaklık arar, düşlerin güncesinde ıslak.


Ama bilmezsin;
Saçlarında doğan sızılı gecelerin bitişinde
Gün gülüşüne gebe kalıp,
Umut diye kapını çalacağını.



Yüzünde saklı hüzün,
Kanadında beyazı vurulmuş melek gibi
Çelimsiz geçmiş dizlerine sarılsa da,
Duadır çaresizliğine, gelecekte yeşerteceğin cennet çiçeklerin...


Sessiz kalabalıkların beşiğinde ne işin var çocuk!
Yüreğine muhtaç kuşlar, yokluğuna ezgi yakarken.
Ah!
Hep kırılgan bir yanın, bazen de hüznüne haylaz.
Hani yağmur teninle öpüşmeye başladığı vakit sen büyüyeceksin ya;
Yaşam yollarına ırmağını salacak.
Mevsimin ilkbahar,
Salıncağında bulutlar seninle oynaşacak.



Ve...
Hiç kirlenmemiş kitabelerin satır arasında ilahi bir tebessümle,
Adına şiirler yakılıp, gökyüzün bin bir renge boyanacak


Yemin olsun; gözlerinde ağaç dallarını sulayacak.
And olsun; Her kırılgan rüzgâr, huzuru yamaçlarında bulacak.


Unutma; Sen zamana,
Sevgi ise;
S a n a m u h t a ç.