Umuttan Kuyuya

Sonsuzca akıp giden bir geceyim 

İçim gökyüzü gibi karanlık 

Kalbimdeki kor sen olmuşsun yine

Ben hâlâ baştan başa senin bitirdiğin adam

Sen ise benim yarattığım katil

Biz, ortada kalmış bir cinayet..

Felaketimi altın tepsiyle sundum kendime

Bakışların gibi sahteydi sevginde

Kendi kurduğum oyuna kendim inandım 

Kırık bir umudu ellerim ile uzattım

Kendimi bilerek umudun kör kuyusuna bıraktım

Güvenmek miydi benim günahım 

Yoksa bile bile kuru toprağa umudumu dikmek mi

Benim tek günahım kendime ettiğim sensin

Sense kâbeyi yıkmış bir cehennemliksin