Usandım
Günlerdir hep gizlendin,mechullere karıştın
Esen yelden izini ,sora sora usandım.
Sanki bir hayal oldun, düşler ile yarıştın,
Gördüğüm her rüyayı ,yora yora usandım...
Kokun sinmiş yastığa, başımı koyamadım,
Söküp atayım dedim,inan ki kıyamadım.
Bir tel saçını buldum, kokladım doyamadım.
Ah çekip şu sineye, vura vura usandım...
Çektiğim bu ahlardan, ciğerlerim söküldü..
Söz dinlemedi yaşlar, gözlerimden döküldü.
Hüzün çöktü üstüme,nazlı boynum büküldü.
Sessizce bir köşede, dura dura usandım...
Yemeden içmeden hep, çektim inan elimi.
İki tatlı söz çıkmaz, mühretmişim dilimi.
Ne kadehler ne meyler, silemezler derdimi.
Boşalan şişeleri ,kıra kıra usandım...
Sensiz nefes almayı düşünmedim ki biran.
Sen yokken sol yanım da,yoldaşım olur hicran.
Titremez mi yüreğin,yokmudur sen de vicdan?
Açtığın bu yarayı ,sara sara usandım...
Duygularima tercuman oldu bu siir... bende usandim 🙂 Kutlarim ablacim
safiye ablacım şir fanın olarak güzel bir şiirni daha okutma lütfunda bulundun bize tebriklerim kalsın gönlünde
👍bizde usandık ama şu felek bir türlü usanmıyor be kardeş.güzeldi yine tebrikler sevgiler...👍
Her zaman ki tadında teşekkürler Safiye hanım güzel şiiriniz için. Saygılarımla
Safiye janım her zamanki gii, yine harikasınız... Kaleminiz hiç sysmasın...