Üşü

ellerine ateşten rayihalar bırakır hüzünlerim
hüzünlerim ayırır beni eşten dosttan
yalnızlık sarar yalnızlığımı
ana rahmine akmak geçer ruhumun anaforlarından
bir daha doğmamak üzere

seni götüren eski trenlere
düşlerimi verdim şimdi
kirpiksiz göz gibi
parmaksız el gibi
sensiz ve düşsüz
düşüyorum rengine
akmak bilmeyen geceden
içimi titreten sesine

seni götüren eski trenlerde can veriyor
gözlerine çakılmış aklım


geceden sök kanlı milleri
şehvetli bakışlarına çek
koynumda geceler hain
geceler puşt
geceler söndürür ateşi
dudaklarımı kül ederek

dudakların kararmadan
unutmayı sar sırtına
git


uyutmak istedikce bağıran yanımı
hangi dehliz saklar
hangi dalgakıran yok eder
nefesim göğsümde can çekişen kuş
şerha şerha akıyor içime kutup yıldızları

yalnız gecelere nispet diye
ben rüyalarda uyanır
düşlerde ölürüm



uzanıp sert soğuk bir döşeğe
yüz vermediğim güne
yüz çevirirken
ölüm sırnaşık bir erkek gibi
sert bir kahkahayla öpünce alnımdan
benli bir hüzün büyüsün gözbebeklerinde


üşü
yüzün kefen giydirilmiş cansız göğsümde