Üşüseydi Ruhumdaki Yangınlar...

Hasretini dağ yerine bir bahar yapsaydın,
Çiçekler açsaydı yüreğimde,
Polenler olsaydı, şifalı polenler,
Dokunsaydı yüzüne, gülen kardelenler,
Yağmur damlacıkları mola verseydi yapraklarında,
Toprağı öpmeden az evvel...
Üşüseydi ruhumdaki yangınlar,
Ağlasaydı kendi çıplaklığına,
Dar gelseydi bize,
El ele gezdiğimiz bahçeler ovalar,
Kırların buz gibi, soğuk suları,
Serinletseydi kızgın dudaklarımızı,
Bedenlerimizi bıraktığımız toprak ana,
Bir anne şefkatiyle kollarına alıp,
Kuş tüyü yumuşaklığında sarsaydı ikimizi,
Kopamasak birbirimizden günlerce,
Hatta aylarca bir ömür boyu,
Ağaçlar evimiz, yapraklar çatımız olsun,
Varsın olmasın pembe panjurumuz,
Sobamız tenekeden olsun,
Pencereden yoluma bak her gün,
Kapıyı açınca gül yüzünü göreyim hemen,
Kokun demli çay tadında,
Gözlerine bakınca kahve keyfi veren,
Her mutlulukta adın geçsin,
Yalnız sen ol dünyamda sadece sen,
Bir ben olayım sadece seni seven...