Uyan Artık Hey Gönlüm

Bilmem bu benden sana gelen kaçıncı ihtar.
Kulaklarınmı sağır neden duymazsın gönlüm.
Edemedik seninle yar koynunda bir iftar.
Tuttuğun şu orucu boz artık sen ey gönlüm.

Ateş olsan cürmünde beni zerre yakmazsın.
Çamura düşsem dönüp bir ardına bakmazsın
Söyle yoksa sende mi beni kâle almazsın.
Uyan artık hey gönlüm toprak bile uyandı...

Bahar geldi bak yüce dağların karı eridi.
Cemreler suya düştü hep dallara yürüdü.
Filizlendi ağaçlar çiçeklere bürüdü.
Uyan artık hey gönlüm toprak bile uyandı...

Sanki sonu olmayan derin uykuya yattın
Yıllardır hem kendini hemde bak beni yaktın.
Üzerine bin avuç ölü toprağımı attın.
Uyan artık hey gönlüm toprak bile uyandı...

Bilirim ömrünce hiç gülmedi kara bahtın.
Sevda saraylarında olmadıki bir tahtın.
Çokmu küstün dünyaya yokmu senin tamahtın.
Uyan artık hey gönlüm toprak bile uyandı...

Ruhunmu öldü senin arzuların çoşmazmı.
Şafaksız gecelerde uykuların kaçmazmı.
Şu kuru inadın hiç bildiğinden şaşmazmı.
Uyan artık hey gönlüm toprak bile uyandı...

Hadi uzat elini barış ilan edelim.
Özünden sevgi akan diyarlara gidelim
Belki dünyada benim bu senden son emelim
Uyan artık hey gönlüm toprak bile uyandı