Uyan Mehmet'im Uyan

Daha dün doğurmuştum ufacıktı elleri
İlk sözü; anne, oldu bal gibiydi dilleri
Onun ile dermiştim gönlümde ki gülleri
Nöbet sırası geldi sal diyordun sen bana.

Köyden gelen halası eline kına yaktı.
Gururlandı teyzesi omzuna poçu taktı
O benim iftarımdı gözüm ibretle baktı
Anadan asker olmaz kal diyordun sen bana.

Binlerce dua ettim yol boyunca gelirken
Canımdan can kopardım onu sana verirken
Gözlerime kan çöktü kışlanızdan dönerken
Eline bir def alda çal diyordun sen bana.

Gururlan sana kadın; her yiğit bura gelmez
Peygamber ocağı bu bur da gam keder kalmaz
Ferah tut sen içini oğluna bir şey olmaz
Senin oğlun ağaçta dal diyordun sen bana

Evladın emanetim gözüm gibi bakarım
Kılına zarar gelse şu Dünyayı yıkarım
Kem göz ile bakana yüz bin kurşun sıkarım
O benim de bir oğlum bil diyordun sen bana.

Üzülme; anam derken yanağı al pembeydi.
Ellerimi öperken efkârı son demdeydi
Son bûsemi koyarken yüreğime gam değdi
Ağlama hadi artık gül diyordun sen bana.

Veda vakti gelince kenetlendik göz göze
Gözler ile konuştuk gerek kalmadı söze
İkrar ettik bir daha kavuşmak için güze
Özler isen arada gel diyordun sen bana.

//

Mevsim güze gelmeden işte geldim kapına
Hangi namert düşürdü yavrumu bu kapana.
Yazıklar olsun senin o dev gibi yapına.
İşte senin yavrun bu al diyorsun sen bana .

Geldiğim onca yolu daha geri dönmeden
Son bûsemin ateşi dudağımda sönmeden
Hasret denen acısı bir an olsun dinmeden
İşte senin yavrun bu al diyorsun sen bana.

Bir çok hayâli vardı toz pembeydi dünyası
Aslan gibi yiğitti çok sağlamdı bünyesi
Alnın da kanlı nişan avucun da künyesi
İşte senin yavrun bu al diyorsun sen bana.

Yüreğime soktunuz dinmez derin sancıyı
İmralı denen köşkte iyi beslen kancığı
Üzerine örtüp de al yıldızlı sancağı
İşte senin yavrun bu al diyorsun sen bana

Aradan yıllar geçse sönmez bu ateş serde.
Tabipler saf tutsalar derman olamaz derde
Bu benim yavrum ise hani senin ki nerde
İşte senin yavrun bu al diyorsun sen bana.

Benim oğlum tabutta senin oğlun rıhtımda
Dokunma sen yavruma taşırım ben sırtımda
Artık baykuşlar öter viran gönül yurdumda
Mahşerde gel hakkını al diyorsun sen bana.

//

Aç gözlerini kuzum seni görmeye geldim
Göster hadi yaranı merhem olmaya geldim
Bu canım feda olsun sana vermeye geldim.
Uyan Mehmet'im uyan seni almaya geldim.

Tene giren kurşunu dişlerimle sökerim
Parçalanan göğsünü ellerimle dikerim
Sen ah etme yeter ki acını ben çekerim
Uyan Mehmet'in uyan seni almaya geldim.

Soframızda duruyor gümüş saplı kaşığın
Yoluna kurban kesti gül bakışlı aşığın
Aç hadi gözlerini iki cihan ışığım
Uyan Mehmet'im uyan seni almaya geldim.

Kalk bin hadi sırtımı anlımdan düşmez terim
Korkma hiç tökezlemem bitmez dizimde ferim
Ses ver artık ne olur anam babam oy erim
Uyan Mehmet'im uyan seni almaya geldim.

Kalleş kurşunu yedin bu gidiyor ağırıma
Sanki volkan patladı lav akıyor bağrıma
Şahit olun melekler feryadıma çağrıma
Uyan Mehmet'im uyan seni almaya geldim.

Aç o kara gözünü deki ; sen misin ANAM!
Uğraşma hiç boşuna kapanmaz artık yaram
Seni benden alana haklarım olsun haram
Uyan Mehmet'im uyan seni almaya geldim.

Üç günden beri bütün şehit şiirlerinden kaçtım ama bu gün okuduğum bir şiir kaçışımın son noktası oldu.
bir asker anası olarak duyarsız kalamadım.
Rabbimden Şehitlerimize cenneti alâyı temenni ederken
geride kalan acılı ailelelerine ( özellikle şehit analarına ) peğgamber sabrı diliyorum
Rabbim hiç kimseyi evlat acısı ile imtihan etmesin inşallah.