Uyandım

uyandım
yeni bir sabaha
yeni olan sadece sabah
bende aynı eskilik
aynı düzmece iyilik
yorgunum
kendimden
kendime erişememekten
ellerimde kan kokusu
ayaklarım bedenime dar
yürüyorum yolsuz...

çoktan geçmeliydim oysa,
geçmeye hüzün ektiğim onca şeyi
ben mi geçemedim
onlar mı gecikti
hiç bilemediğim...

babamı özledim bu sabah
oğluma sarıldım
babam bana ben oğluma eksik
gözlerimde öldürdüm tüm kırlangıçları
yüreğimde falçatalar
yürüyorum acısız...

ve
yürüyorum bedelsiz
doğumumda kesilen hesaplarla
kaygısız
kayıramadığım hayatımı
gömüyorum erguvanlara
erguvanlar çığlık çığlığa
ben sus pus...

oysa diyemiyecek kadar
keşkeler içimde
içimden bin gökkuşağı geçse
gülüşlerim kayıp
sevdiğim herşeyi gömsem benime
bensizim...

şimdi hangi şiir getirir beni bana
bütün adresler yanlış yazılmışken
hangi kapımı çalsam
bir postacı açıyorken
ölüyken kırlangıçlar
kucağımda omuzlarım
kalakalmışken...

koca bir hiçe uyandım bu sabah...