Uyuyan Şair Söylencesi

I.
gün geceye henüz dokundu.
akşam okundu.
sesini alıp gider şimdi
yakın gel, ölüm var
bu kere sondu.

salındı mı eteğinden nazı düşerdi
tuttu mu cana değmez bir keder
tuttu mu ellerimden beni bilirdi.

onu yarı çıplak bir geceye
yatarken buldum
yarasından yüreğin halini sordum
onu bir bahar dalı sanıp
rüzgarca kırıp
onu bir yüreğin ağrısına
ağlarken buldum

-sus onu kimselere söyleme sesim
ismini başkasına çağırma sakın-

II.

ne zaman akşam olsa eylül gelirdi
birikirdim bulut bulut
türkülerdi her akşam ağır
unutsam bir çocuk ölürdü
aç uyurdu biri
ben bir şiir söylerdim
sesi sağır olurdu

kadın her geceye ayrı yollar bulandı bana.
şiirlerden anlatırdı
masal masal dudakları

-şiir tanrısıymış da kendisini yaratan
tüm isimleri öğretmiş de ona
bin kelime ahenkle bin secde kılmışlar
imgeden şeytan dışında

sonra kovulmuş da şiirden
sonra bulmuş da şairi
ben demiş bundan sonra
imgeden bir şeytanım
lanetli şairlerin sözleri koynunda

en sonra
kıyam dedi
elmadan yıllar sonra
haram sökülüp cümlelerinden
şiir kıyam ettiğinde
yer gök devrilip kelimelere
hem öyle sahte bir imgeden de değil
öyle sahiden düştüğünde güneş
dedi bin kelime tutacaklar şeytanı
ve bir kere de öldürecekler-

ne zaman akşam olsa eylül gelirdi
ben birikirdim bulut bulut
türkülerdi her akşam ağır
kadın her gece ayrı
masal masal dudakları
o anlatırdı
uyurdum.

III.

gözlerimde biri var dedi kadın
uyandım
karanlıktaydım

bir rüya gördüm dedi
şehirleri boyuyormuş deliler
ama nasıl mavi nasıl kırmızı
yeşili öyle gerçek, sanki bir çocuk
yoksa neden boyasın kaldırımları insan

-içlerinden biri
vazgeçeli beri
kaldırımlara yoldaş olmaktan,
tanrıya uzanan merdivenlerin renksiz olduğuna inanır
her biri ayrı renge boyalı insan-

bir rüya gördüm dedi kadın
uyandım
bir deli kaldırımları boyuyormuş dedi
hayırdır inşallah dedik

IV.
biz kadınla her gece
sevişirdik birbirimizi.
o bana ayna tutardı
ben saçlarını tutardım
uzardı
uzanırdık

kadın varken şiirde
çocuk ölürdü.
biri kılıç çekerdi
barış bozardı biri,
kapıları kapatırlardı sessiz
ardına kalırdık gerçeğin
bilirdim

-aşkın öbür türlüsü bu kadın
sevmek bir düşünme biçimi
sevişirdik birbirimizi dünyaya
bize yeterdi-

ne aşktan ayrı tut eylülü dedi bana
ne denizden, hüzünden
beni bir sevdaya bırak dedi kadın
bu şiir, bu ölümler var ya
hepsi senin yüzünden

gün geceye henüz dokundu.
akşam okundu.
sesini alıp gider şimdi
yakın gel, ölüm var
bu kere sondu.