Uzat Elini Eylül

berbat bir temmuz gününde
güneş üzerimize saçıyor
kavruk soluğunu
siyaha çalan nem
genizleri düğümlüyor

rüzgâr ıslıkları
avaz avaz haykırmak istedikçe
entarisi yırtılmış güneş
öfkesini veryansın ediyor
hıçkırıklarla

nefeslere karışan
yakıcı kırmızı
ruhun kesiklerinden
yan çiziyor
sabah akşam

martılar bile sarhoş
mecalsiz susuşlarda
temmuz sıcak kokuyor
yağmur firari

sanki bitkiler küskün çocuk yüzü
döküyor yapraklarını
bir bir toprağa

görkemli gün batımlarında
bir tutam serin solunmak istense bile
karanlığın örtüsünde
yeşil mavi çırpınışlar
uçuşmayı bekleyen kağıtlar gibi
darmadağınık

uzatsa elini Eylül
başlasa yağmur korosu

bulutlar içini dökerken
kelebek kanadı çırpışlarıyla
sonbaharı içsek kana kana


2012 Temmuzu