Üzgünüm Kayıp Bir Aşka Sakladım Seni

Anladım bu varoş sevda,az geldi sana...
Kentli dilinde kanattığın tümcelerden belli
Çeşnili bir aşk lazımmış sol yanına.

Ben dün kaybettim aşk denilen sözcüğü,
Odam da karanlıktı üstelik
ve açıktı pencerem...

Üzgünüm...
Kaybettim aşkı bulmamacasına,
Ne de olsa büyüttüğüm varoş bir sevda!

Sen kentli sevdaların ışıklı yollarında,
Ben varoş duyguların gece bakışlarında.
Bu yüzden kaybettim belki de aşk sözcüğünü,
Belki bu yüzden kalbime vurdum aşksızlığın mührünü.
Sokakta kimsecikler yoktu
Gözlerim de her zamanki gibi...

Baktım da;
Aylardır aynı senfoni.
Sordum kendime;
İki kişilik aşkınızda benim işim neydi?
ve bence,
Varoş sevdam kentli saltanatınızın pirimi olamaz,
Kentli duruşunuz dahi az gelir,
Ruhunuz aşkı kaldırmaz!

Bu yüzden kaybetmeye mecburdum aşk sözcüğünü.

ve kaybettim aşkı kalbimin ücralarında,
Aşkımı içi boş sözcüklerinizden korumak adına.

(gerçek hisler gelir dile / sârih bir tevbîh ile)