Üzülme

üzülme!
ne bana ne olanlara
biliyorsun yarım bir yol bıraktık arkada
söylenmemiş kelimeler
kurulmamış aşk sözcükleri
bir çocuk adı asya olan
bir kahve fincanı
ben pişirmişim sen içmişsin
ve daha bir dolu mutluluk
senin çalışma odanda
sarılmalarımı bırakmışım hiç uğruna
üzülme!
Ne bu aşka ne de sonumuza
Yarım bırakılmış bir roman belki
Ya da sadakası verilmemiş bir dilenci
Biçtiğim kefene uymadı bu hasret
Geceler benden yana çıkmadı yokluğunda
Şarkılar hep beni ağlattı her hatırada
Sorun değil dedi gönlüm buna da
Üzülme!
Ne bana ne olanlara
Bıraktığım yerlerde kal öylece
Aldığım nefeste dur sen sadece
Yarım bıraktığımız bu hikayede
Üzülme !
Yüreğim sade ve sadece seninle.