Vakit Beterin Beteri Çocuk

Konuşmak istiyorum
karalar içinde
sanki
artık çocuklar uçurtma uçuramayacaklarmış gibi
anlatılmaz bir korku sardı ruhumu
beterin beteri bir hal
huzursuzum...
derken
düne koşuyorum canhıraş
çiçekli bahçemizin ahşap kapısı aralanıyor
incelik ''merhaba çocuk'' diyor
o vakit örülü saçlarım uçuş uçuş
masmavi önlüğüm
kurdelem bembeyaz
bildiğimiz hürriyet
ilk öğretimim
''yarının büyüğüsün'' diyen yüce zihniyet
beni nasıl seviyor
falakaya yatırılmış gözlerden uzak
beni öyle seviyor ki korkmuyorum
saçlı sakallı amcaların bana bakışlarından
beni seviyor vicdanım
vicdanım beni seviyor
gün ışığı ''hoş geldin çocuk'' diyor
kalbimin ortasını ısıtıyor her şeyin sahibi
o an Atatürk'de atlı karıncaya biniyor
ben saflığında
sonra yere iniyor mavi gök
bin bir güçle uçurtmamın kuyruğundan tutuyor
gülüp oynuyoruz özgürce...




konuşmak istiyorum
karalar içinde
huzursuzum
yarının devamına kurulan pusu
ne haz ki çocukların üzerinde biçer döver misali
en masum konuşamayan diller ve gözler
anadan üryan titreyişe kurulan düzen
konuşmak istiyorum
imam
hatip
hikaye
inanmak vicdan ereğidir
oysa çağın gerisindeydi bu kargaşa
elim yüreğimde içim içeme sığmıyor
korkuyorum
ecel vaktinden beter bir hal
çitlerde takılı kalacak uçurtmalar
vakit beterin beteri çocuk...