Van Gogh'un Resmi

Soyut bir şiirin altında kaldı yüreğim
Çığlığı duyuldu Van Gogh'un resminde
Usulca ağladı Mona Rosa
Akrostije kayan mısraların yerini
Sonradan öğrendi şuara
Kayıp bir mit vardı isminde
Kayıp gözyaşı gizliydi yüzündeki ?iz?de
Sonra kaydı kör bir kurşuna
Ve ağladı renkler tuvalde...








"Günebakan" yüzümüz aydınlanmadı
Işığa maşuk yüzümüz
"Kıyıda Kayıklar" ha bire vals ederken sevgiliyle
Umarsız bir kaçışla söndü dolunay
"Geceleyin Kahve Manzarası" tadındaydı yaşamak
Yalnızlık asılmışken boynumuza
Yalnızlık yazılmışken alnımıza
Yalnızlık âşıkken yalnızlığa...








Ta ki bir akıl hastanesinde kesilince kulağımız
Ve
"Sefalet asla bitmeyecek!" sözünü astılar tabuta
Haklıydı bitmemişti
Soyut bir şiirin son hecesiydi sefalet
Vaveyla dökülürken son sözün rüknünde
Gittiler vedada kaldı eller
Gittiler...
Gözyaşı yeşerdi toprağa döküldüğünde...













Zekeriya EFİLOĞLU
Gaziantep
27.5.2008