Var Söyle Sevgiliye....

var söyle sevgiliye ,
parmak uçlarını çekerse ellerimden
aç kalır şiir....


istanbul kötü yola düşer
ve denizleri kirletir bir kadının ayakları....
ağlar ayasofya,
ağlar çamlıca,
biteviye....



var söyle sevgiliye,
aşkınla beslenen sevda çiçeğiyim,
kan mı karanfil mi kokar ağzım ?
.......bilemem........
gözlerinin karasına aldanışım
.....tek bildiğim.......






gülümsediği her karede
içimden kıvrım kıvrım akar nehirler
anlat deme,
anlatılmaz .....çok özel !




bir çift bakış akar içimdeki şelaleye
kürek mahkumu bile olabilirim gönlünde
var söyle sevgiliye,
isterse vursun kalbime kelepçe
tercihen müebbetle....




yıldırımlar düşüyor tenime,
lügatlar telaş içinde,
aşka dair tüm sözcükler kekeme
duruşu aklımda
öpüşü yüreğimde
var söyle sevgiliye,
doktor hastasıyım
sinmiş dilimin ucuna kekre....
sol boşluğumda katran bir sızı
dişliyor göğsümü beceriksizce.....





var söyle sevgiliye,
kavuşmak adına saymaz mıydı
gökyüzündeki yıldızları
her gece.....
peydahladığımız her umuda inat
sönsede ışıklar
ve kapatsak kirpiklerimizi
bir iççekişe sığdırıp aşkı
sevişmeyi unutur muyduk
gözlerimizi sıcak tutsak birbirimizde....
sıcak
sımsıcak....
tutsak içimizde...