Vardığı Terk-i Diyar Gittiği Yol Kurtuluş

Hülya harmanında
Hayra yorulmuş rumuzlarımız
Yalnızlaşmanın yakınlaşması azat mı ediliyor yoksa
Niye bulutların gölgesi
Görünmeyen yıldızlara kayıverir ki...


Pir aşkına
Ana rahmine konulmuş ‘kalp' kelebeğin atışları
Kader ; alevinin ışığı, umut harı
Yandığında kafi gelir mi incelen sis perdesi!
Onca kırağa çalmış gök fikir yürütemezken
Gebe tomurcuklarını taşır ya dallarıma
Mutluluğa su vermenin telaşındayım



Sen ki!
Güleç fasıllarda yürek aşılanması
Düşlerimde öyle bir derdest davasın
Sema'ya el açmışım gelişinle
Seyret dolunay çılgınlığım


Bazen huşu içerisinde başın hafif eğik
Dönerken açılır beyaz tennuren
Huzur diyarında olur dilimin notaları
Ya ben!
Koca evrende bir zerrecik
Ateşi ki içimde ‘Ne biçim'
Duyar mı zikrin kirli ellerime dokunurken
Özrüm kabahatinden de büyük


Biliyorum...
Göz kadehlerine gözyaşı doldursam
İçine dürülmüş gülümsemeler katsam
Her çılgınlık sana uyduğum;


'Sorgusuz, sualsiz, tutuklu
Şiirimin kaburgası altında hasretinle...


Yakalanmadan düşün utancına
Yanaklarımda açsa ya menekşeler
Yahut kasım patı mı desem
Emanet etsem delice gözlerine
Medcezirle öptüğüm
'Uykusuzum'


Özgürce belki de denklemsiz
Sızarken saniyeler keyfe keder...

Lakin aynı kor düşmüş gök kubbeye
Vardığı terk-i diyarda
Gittiği yol doğurgan gözlerimin
Bir günün özetiymiş