Varsın Düşeyim O Uçurumdan

bomboştu sessizlikti bu dört duvar arası
dolu gibi görünüyordu sadece
bu evde ben yaşadım ben bilirim
küçüklüğümden süre gelen acılarımı
ben taddım ben bilirim
ne acılardır ki artık hiç yakmıyorlar canımı
sinek ısırığı gibi geliyor hepsi
alıştı bu beden bu ruh acı çekmeye
hep iyiler kaybedermiş bu hayatta
bir kez daha anladım..
acaba daha öğrenip göreceğim yaşayacağım ne aldanışlar var hayatta
neler bekliyor beni..
neler itekliyor beni...
savaşmaya çabalamaya değecek kimler kaldı ki yanımda
bazen soruyorum da kendime
neden yaşıyorum ki hala
hoşuma mı gidiyordu yoksa acı çekmek
artık herşeyden soğudum kendimden bile
öyle bir hal aldı ki içimdeki ben tanıyamaz oldum
şaşırır oldum
uçurumun ucunda gibiyim...
ayağım kaydı kaycak
tutunduklarım
tutunamadıklarım
şimdi nerdeyim ben nerde sevdiklerim
ya ayağım kayarda düşersem diye iç geçiriyor bedenim
korkmalı mıyım
savaşmalı mıyım
ne yapmalıyım
kim tutacak şimdi ellerimden
kim kurtaracak beni
ya da boşverin varsın düşeyim o uçurumdan
son bulsun bu can bu beden
belki nefretlerimm sevdiklerimden
sevdiklerim nefretlerimden ..........
bilmiyorum ki neden?
herneyse
bırakın varsın düşeyim o uçurumdan.....