Ve Kadın Öldü...

// kadın;
esrarengiz iksiri sunulan kadehten içti...
tam aşk oluyordu,
bir şiirde ,sevdayı okudu..
.......öldü........//






yalnızlığa kardeş bir hayatı yaşıyordu
kentin kalabalığında...
ibret-i alem için seviyordu,
dağı,
taşı,
denizleri......










//kadın;
rahvan atlar gibi şahlanıyordu..
doludizgindi...
tam kopacaktı örselendiği yerden,
ay kırıldı aniden,şaşırdı....
.......öldü.........//










düşlerine sarıldı sımsıkı,
önce ağlamayı öğrendi,
gecenin karanlığında...
aykırı dizeleri seviyordu belki de?
yıldızları,
yakamozları,
ayışığını........








//kadın;
sakladığı sevişlerini devşiriyordu,
bir adım öteye...
özgürlüğüne beyaz kefen giydirdi..
düştü gül sureti...
.....öldü...........//








anlayamazken hayatı gözden geçiriyordu,
kanayan yanlarını...
resimlediği her karede ablukadaydı...
denizlere sığınıp ağlıyordu....
saçlarında güneşin sarısı
aklında sevdası...
kararlıydı...









//kadın;
belli yitik masal yorgunuydu,
nefesi karanfil kokuyordu,
ve bir gece
ayın şavkına bile aldırmadı
dalganın haşmetine kapıldı..
........öldü........






//kadın;
seviyordu.....//