Ve Melekler Ağladı

Ve bugün yağmur yağdı
Sana benzeyen her şey öldü.

...

I

Çocuklar öldü
Ellerinde sandık sarısı umutlarla
Tavan arası yasaklarla
Cenin gibi flu
İki dudak arası tutkuyla
Yaşamakla-gitmek arası kaçak bir intiharla .
Her şey öldü bugün
Tıpkı sana benzeyen yarım yamalak eksik bir kahkahayla.

II

Umut öldü meselâ
Saf bir çocuğun güncesi olan
Ve duvarlar örüldü yalnızlığa dair
Bir yosmanın piç düşü kırıldı yastığına
Sonrası budalaca yapılan ihtilâller.
Darağacı kurulmadan
Asıldı bütün düşünceler
Dilime zerk edilen yalnızlığın korkak büyücüsü
Kapat gözlerini de
Ölüm nedir öğreteyim sana.

III

Ve bir kadın doğdu senden habersiz
Havva'nın kokusu avuçlarında
Gel-me dedim!
Dinlemedi.

IV

Odana sureti çizilen kadın
Adem'in kokusuyla
Yüzüne cennet sürmeye geldi
Ki bilirim
En sevdiğin kokudur Havva.

Suni teneffüs saatlerinde uyanırdı düş
Soyunurdu arsızlığıyla
Arsızlık dudağına yakışan en güzel çıplaklıktı.

V

Tiz bir çığlık gibiydi sana benzeyen her şey
Bense
Kirpiğine yakışan fakir bir yel
Yavaşça dudağına süzülsem
Ağlar melekler.