Ve Şahmeran Ağladı Aşkına

Günler günleri devirirken
Kaf dağının ötesindeki hikâyelere,
Anneme hasret kalmışlıklarımın
Ceremesini doldurdum sırtıma aldığım sevdama.

Yoktu sevgi elle tutulurcasına çocuk ruhumda.
Alfabenin ilk harfinin anne den
İkinci harfinin babadan başka da anlamı yoktu
Aksi iddia edilse de.

Sen böylesi yaralı bir yüreğe tutuldun
Gözle göremesen de.

Kimsesiz asılı kalmış takvim yaprakları birikirken heveslerimde;
Kollarımda ergenliğimin başkaldıran izleri vardı
Büyüdükçe ruh sağlığımı mimletecek.
Ve geceleri boğazımı sıkan karabasanlarımın yansımaları gözlerimde...

İsyansız geçen gecelerin karanlığından diktim ben
En sevdiğim esvabımı...
Bir çift demir çarık
Bir eğri asayla vurdum kendimi yollara da,
Ama yoktu Musa'nın kudreti canımda
Önüme çıkan ummanı yol eyleyeyim.

Elimden bir şey gelmez bu saatten sonra,
Özüne kör baktığım dünyada.
Sustum intiharlara denk düşürerek sözlerimi.
Ve sineme her vurduğumda elimi
Bahtsız Şahmerana ağıtlar yaktım.
Çıkarırken birer birer üstümdeki kırk kat gömleği
Sevdasına can veren şahmeranın eşsiz masalından;
Ben, payıma düşen ihanete kandım...

28'Mart'2009 Aydın...