Ve Sildim Tüm Benliğimi...

Yenilmiş onca şeye rağmen neyin savaşını veriyorum bilmiyorum
İcimdeki bu sancı kimin eseri?
Vazgectim ağlamaktan belkide yoruldum geçmişten...
Hiçe saydım kendimi, yüreğimi...
Saçmalamak belkide benimkisi
Dalarken gözlerim ufkuna umutlarımı yeniden üretmektir bu yasadıgım acı.
Artık safaklar dogsun düslerime yarınlar sabırsızyım dönüşün dirilişim

?Ne gidişine yandı gönlüm ne de dönmeyişine?
Bu neyin savaşı ki sen hangi zafere sevindin ben hangi yenilgiye ağladım...
Bu gidişin dönüşü yok biliyorum.
İhtimalleri bile sildim hücrelerimden..
Tüm benliğimde izin var.
?Ne gidişine ağladım ne de dönmeyişine?
Kendime acıma duygusu yarattım içimde.
Karanlık çukurlara karanlık ruhlar emanet ettim...
Ve sildim tüm benliğimi...
Bırak düşlerimi,çekil artık baktığım her yerden...
Sen zaferine sevinen, ben yenilişime üzülen....

"iki farklı zamanda ama aynı düsüncelerden cıkan kelimeler... hep sordum kendime sevgi nasıl böylesine nefrete dönüsür diye? hep nedenlerim niyelerim oldu... Sanki bi savaştı... ne kadar da acı...
sanki ülkelerin toprak işgali gibi umarsızca acımasızca yapılanlar... sanki ben filistin o israil gibi kötü bi benzetme ama abartısız! ama insanlık dışı! yaraladı masum cocuk yüreğimi...