Veceddü

"satır başlarında iki kişi kalsak
suçumuz sevişmelerimizden büyük..."


orda uzakta soluğun kadar en az
gece ve lir
çek ordan bir gencebay
tortu diyorum rüzgâr
susma kültü
ve söylence
hadi gel

gel
ayak izlerim karanfil gölgesi
soğuk ve çıplak

en ıssız yerinde yürürüm mavi
en kuytu ağlarım siyah
en güzel severim sterliçya

anne ben bez bebektim
kınalı siyah
ve kirpiklerimde derin bir ah
unuttuğum saklayarak
ve ağlayarak

yazdığım her şiir
ve en uzak
bir adam
içimde uğuldayarak
sustuğumda

biliyorum sonsuza kadar bitmeyecek
zehir olsa
bıçak olsa
ya da kan dolsa düşlerime
bir aşksa
unutulmayacak

bir kırlangıç yüzüne
aylası düşmüş ayin
buz senfonisi
ya da sezen
mor dinlence

çok beyazdım
her şey bulaştı üstüme
bütün yeşilleri topladım sonra
yosunlardan duvak yaptım
kar altında ateş yaktım
dalını birden terkeden yapraktım


düştüm
avuçlarına

şimdi uyudum şiir doğurdu ay
sızım düş ve yakamoz-
nisan gün/eşsiz gökkuşağı

yağmur ol da yağ tenime...