Velakin

Bir gün el ayak
Çekilir yüreğinden
Ve nefes alışların duraksamaya başlar.

Garip bir sessizlik
İlişir dudaklarına acım tırak
Kalbin "küt küt" atarken birden durur!

-Daha sonra-

Sol yanını
Uğursuz bir huzur kaplar
Boğulurcasına yırtarsın gömleğini!

Düşünemezsin o an
Düğmelerin saçılır etrafa
Ardından yarı baygın düşersin koltuğa!

-Ve en nihayetin de-

Bir kuş misali
Uçtuğunu hissedersin
Kanatlanıp tâ en uzaklara!

Sevdiklerin panikle
Telaşla koşuşturur etrafında
Velakin artık her şey için çok geçtir!

Ve melek
Ç/almaya gelir
Yarım kalan gülüşünü!

Ölüm bu.
Yapacak bir şey yok!
Gitmen gerekir sadece ve gidersin...


13 Ağustos 2011
Adnan Bilgiç

Not: Edebiyatla seçki kurulunun seçkin üyelerine

Her bir seçki ile edebi çalışmalara değer verdikleri için

Ve bununla beraber, bu seçkilere yorum ve beğenileriyle renk katan

Tüm edebiyat tutkunlarına, teşekkürlerimi sunuyorum. İyi ki varsınız