Vicdanı Aysız Geceye Gömüyorum Nefesimi

vicdanı aysız geceye döküyorum özlemimi,
kapalı bir kapı ardında
saklı sır gibi ördüğüm
düşlerime sürüyorum gözlerimin ellerine muht-aç-lığını..

/ karadan serptiğim aldanışlarıma her dalışımda,
aklara buladığım aşklarımla boğuyorum nefesimi../

şimdi bir şiir daha dokurcasına kalemime
ne yaşlar bindirdi gözlerim..
hafif neme çalmış , küflü satırlarımda diziliyor
ona hasret benliğim..
ve birden duraklıyorum..
gölgeme takılıyor ihanetli harflerim..
ala kaçmış bakışlara benzer bir zarf ilişirken
hoyrata vurgun,
titrek ,
soğuk...
nefesler besliyor bedenim..
ayrılığın kokusu buram buram sarmışken tüm şehri,
avuçlarımın arasında bir haykırış gibi savruldu
ona benzettiğim '' düş güllerim ''...
şimdi,
soluğu kesik bir yapraktan farksız değil saçlarım..
her ayrılıkta savrulup eksilmekten diz çökerken gözyaşlarım
gömüyorum ardından kalan son nefesimi de
yolunda kuruttuğum aşk toprağıma..
/bir yalnızlığımı ,
bir nefesimi daha gömüyorum vicdanı aysız geceye ../

( yeni doğacak nefeslerde buluşmak üzere...)