Vicdanım mı

Gözlerinin ışıltısı karanlık günlerimde aydınlık oldu ufkumda
hayalimdeki en güzel çiçeği açıyor gülümseyişin
bakışların çığır yollarımda
dudakların mayıs ortası kiraz
utançlarında
beklediğim naz

ben her zaman kendime güvenirim gülüm
saçlarında gezinen rüzgarda duy beni
dağlar kadar azimli ve güvenilirdir sözüm
mayasını dostluklardan almıştır
doğrularla yoğrulmuştur özüm

yine de iyi niyetlerime kurban oluyorum ben
uzattığım elin avucunda cımbızla kötülük
vicdanımın temizliğnde çamur ararlar
yüreğimde kanayan
iyi niyrtlerime aldığım yaralar


ben hiç kimseden merhamet dilenmem
benim yolum dikenliydi,
benim yolum yokuştu
uçurumlardan geçti benim yolum
ben hep başı dik yürüdüm yolumu

güzelliğine çok güvenme gülüm
bahçemde buzu delmiş kardelenler gülümsemekte sabahıma
gönlüm kır çiçeklerinin renklerinde mutlu
güllerin dikenlerinde parmak uçlarımın kanı damlamakta
hayallerim karanlıkları yırtan bakışlarda umutlu

yine de ben hep buradayım, aradığınız kötülük yok avuçlarımda
vicdanım mı tertemiz
hile bulamazsınız dostluklarımda.