Vuslat

Gözlerime saplanmış yalnızlığın sancısı
Ellerimle vefayı yazarak gidiyorum
Kim bilir nerelerde müzmin çile hancısı
Adım adım yolları kazarak gidiyorum

Ben çıkmaz sokakların kırık ayaklı yeli
Ben ağlayan taşların hüznünde çile seli
Turna kanatlarında hıçkıran hasret dili
Yâr olmayan ömrüme kızarak gidiyorum

Ayın sırma saçına gözyaşlarım saplanmış
Üstüne yalnızlığın çelik zırhı kaplanmış
Kimsesiz sokakların yolcuları toplanmış
Yıldızlara hasreti dizerek gidiyorum

İçimde bir savaş var dalga dalga yayılan
Vurdukça dalgaları yapı taşı oyulan
Sitem çığlıklarımdır sükûtumda duyulan
Öksüz rüyalarımı süzerek gidiyorum

Artık sona ermeli gözlerin matem hâli
Küskün bakışlarıyla sarsıyorken hilali
Dinmeli bu yüreğin can çekişen melâli
Bahtımı su üstüne çizerek gidiyorum

Ben hüzün yorgunuyum gözler ateşten kuyu
Yıllar var ki kaybettim uykularda uykuyu
Kim bilecek ruhumda prangalı kayguyu
İntizar kalesini bozarak gidiyorum