Vuslat Kışa Sevgili

Biz...


Biliyor musun sevgilim biz hiç genç olamadık
Duygularımızın en ateşli demlerinde ne yazıkki
Kendimizde birlikteliğin cesaretini de bulamadık
O güzelim zamanları bir hiç uğruna nasıl da harcadık
Günleri ayları yılları gönlümüzce yaşayamadık
Oysaki sen bana ben sana az mı sevdalıydık
Ne büyük heyecan vardı şafaksız yüreklerimizde
Hiç gün doğumlarını da seninle paylaşamadık
Rüyadan öte bakışamadık biz iki sevdalı gibi
Kızıl ateşler sararken bedenlerimizi aşkı tadamadık
Öyle bir inat öyle sebepsiz bir tufan ile ayrıldık
Oysaki sen bana ben sana az mı sevdalıydık
Görüyorsun ya içimizde ne büyük hasreti kaldı
Birdaha asla dönemeyeceğimiz o yirmili yaşların
Hani el ele tutuşup öyle özgür öyle hür dolaşamadık ya
Yoo...gitmez hatırımdan an gibi aklımda en eski zaman
Sen de sordun mu kendine neden bir tanem/neden
O kahrolası mahcubiyetlerimize nasıl da boyun eğdik
Patlamış mısır da yiyemedik sinemaların loş ışıklarında
Salınarak yürüyemedik şehrin sevda yollarında
Zühal Yıldızını da çatlatamadık mihman iken semalarda
Kavuşamadık ne yaz ne bahar da,vuslat kaldı yine kışa
Oysaki sen bana ben sana az mı sevdalıydık.



Biz sevgilil...
Yalnış zaman,yalnış mekan da dünyaya geldik
Ve bunca severken sevgiye firar yaşlanmayı hak etmedik.