Ya Resül
Aşkınla naçar olup yansamda,
Kendimi kızgın çöllere salsamda,
Senin aşkından seyyah olup gezzemde,
Vay bana yazık bana,
Takva kadar yaklaşamadım.
Dağları aşsam senin aşkın ile
Mahkum olsam karanlık in lerde,
Gözüme perdeler insede lime lime,
Vay bana yazık bana,
Kuşlar kadar koruyamadım.
Yılanlar toprağa ben sana hasret,
Yokluğun yüreğimde derin vehamet.
Gül cemalini görmeye yokki hidayet,
Vay bana yazık bana
Yılan kadar göremedim.
Kızgın çöllerde yordular seni.
Ne sen kervanını terk ettin,nede bulutlar seni.
Kevser de görmek nasip olurmu nur cemalini,
Vay bana yazık bana,
Senin deryana dalamadım.
Ömrümce örnek aldım seni.
Hiç yarı yolda bırakmadın beni,
Su niyetine içsem de hadislerini,
Vay bana yazık bana,
Sana layık ümmet olamadım.
İç hesaplaşma ki hepimize gerek.Çokça düşünmek gerek saygılarımla
Çok güzeldi emegine manevi hassasiyetine saglık
Yazık ki ne yazık bize,
layık olamadığımız için,
çokça okunası bir şiir,
ibret alınası bir çalışma,
yürekten kutluyorum,
tebrikler ana şair
din konuları derin mevzulardır
daima beni aşmıştır
ama dizelerde ulvi bir sevgi ve sadakattan
izler taşıyan işlahi bir hava var
kutluyorum
safiye samyeli kardeşimi
tebrikler güzel şiirdi
Ömrümce örnek aldım seni. Hiç yarı yolda bırakmadın beni, Su niyetine içsem de hadislerini, Vay bana yazık bana, Sana layık ümmet olamadım
Olmak için çabalamak bile erdemdir...
Tebriklerimle abla,
Bize yine ders alıncak bir konuyu anlattın,
Saygıalrımla...