Ya Yarın Yoksa

Yağmurdan bir yaşam arttı bahara
Göçe dizilmiş kırlangıçlardan uzakta,
Tek başına yol almakta
hiç bilmediği bir rotada
çırpınmakta kanatları.

Belki büyük bir meydanda,
bir iskelede
bir otogarda
varoşalarda
herhangi bir kapalı durak üzerinde beklemek.

Sonsuza dek belki
ama sadece beklemek...

Küçük caddeler,
büyük bulavarlar,
parklar
sahiller,
dağ /bağ /çağ sormadan
aramadan,
beklemek.

Telgraf teli olsaydı işi daha kolay olacaktı kırlangıcın
Telle fincan arasına yapıştıracaktı çamurları.
Bu zamanda ne teli buldu ne direği
Fincan, fincancı katırlarında varmış uzak iklimlere.
Benliğim,
yüzleri/gözleri/sözleri beklemekte
gülümseyerek.
Umudum hala var gelmeyene.

Ama ya yarın?
Ya yarın yoksa diyorum usulca