Yağmur Mavisi.....

güpegündüz sevişirdi.....
senin ömrü billah görmediğin
kahverengi bakışlarıyla....
düşlerine girerdi bir papatya
sevişirdi papatyayla...


yine de itaatkar
yine de soylu
günahlarıyla değişip sevaplarını
tren garında,
iskelede,
otobüs durağında
her an insanlar arasında
hayal edip sevdiğini
nefesini, sesini
sevişirdi....





gül kurusu,
güz yaprağı demezdi
ateşi küle değişmezdi
değince sevdiğinin sesi sesine
çığ düşermiş gibi devirip gözlerini
sevişirdi....





birileri durmaksızın konuşur
o dinlerdi
yüzü gülerdi
neye güldüğünü bilmezdi....
aslı astarı yoktu yazdıklarının
bir şarkının notasıydı
bazen,
bir şiirin kıtası
kırardı kalemi gerektiğince
sevişirdi....






ve utanırdı;
buz tutardı gözlerinin iklimi
kirli gözyaşlarını içine akıtırdı
vurudu kendini
hayatın mihengine...
mevsimsiz üşürdü beyaz elleri...
bilmezdi yalanı,
bilmezdi bozuk düzeni
uçurum çiçeğiydi....



lehçesi kadın,
şifresi aşk
asi gibi,
dicle gibi
sığmazdı hudutlarına
sadece sevişirdi.....
sevişirdi....




meçhulun yolcusu,
yağmur mavisiydi....







bu yolculukta şiirime sesiyle can veren sayın BİRSU CANYOL'a teşekkürler