Yağmur Rüyası
-Mavi-
Bir büyük İstanbul ağrısını,
Mühür vur,
Kanatsız güvercin öpüşleriyle,
Ve kazı doğmamış bebeklerin,
Parmak uçlarına aşk duasıyla.
//
Melekler ağlıyor!!!
İki es arası yaşam öyküleri...
Denizsiz ölen insanlar tanıdım tek tek,
Böyle bir avuç su için şiir adayan insanlar,
Salavatsız gözlerin derinlerinde,
Kabuksuz yaraların geçmişini taşıyan,
Onlar ki,
Boşluğa düşen hayalsiz karıncaların edasıyla,
Umarlar çalışmak adında yaşamayı,sevdayı,
Sıfatsız damlaların üzerinde asılmış,
Bir şiirin günah sayılan tütsüleridir,
Uçurtma nefesleri,
İşlevlerini yitirir en yavan kaldırımda biriktikçe,
Gök çalkalanıp,
Kalp öbeklerinin doldurduğu,
Bulut bulut kadehlerinde,
Uzun upuzun bir kefen misali sarar dört yanı.
Denizsiz ölen insanlar tanıdım,
Kurumuştu dilleri ve pul pul olmuştu derileri,
Bazısı dönüşüp bir dülger balığına,
Yokluğu aramaya çalıştı,
Bazısı bir deniz kabuğu olup,
Geceyi na öyle şah damarından yarıp,
Diledi ay ışığına damıtmayı.
Denizsiz ölen insanlar tanıdım,
Toprağın t'sinde dövüşlerin en iğnelisine tutuşup,
Suya ulaşmaya çalışan.
Sunu//
Denizsiz ölen insanlar tanıdım,
Her lahza apaçık alınların ortasında bir yüce rüya,
Yanık kaderlerinin köz ateşinde,
Üzerlerine Allah rahmet indiredursun,
Bu diyarda olmadı bari,
Öte yanda suları bol olsun...
debelenmeyi bıraktım zar batağında ilk gençliğim giderken elden biz de ömrün garantisinden hasır altı olduk desene gönül artık geçmiş çoğu şey bademizden bıraksan tasasını esamesi kalmamış tedirginliğin nafile
bıraktım koşmayı artık tökez takılacak anın kaygılarından her günün göz payını doldurmak sırası detay bırakacağım tecrübe ceplerine ve ne zaman dolarsa çekmeceler gitmekten korkmayacağım
tebrik ve teşekkürlerimle metin kardeşim.
"Denizsiz ölen insanlar tanıdım, Toprağın t'sinde dövüşlerin en iğnelisine tutuşup, Suya ulaşmaya çalışan."
Ru Yası
eskidik gönül zaman suyunu içti yüzümüzün toprağından düşündükçe derin derin daha bir çatladı gidenler elinde şüphe ile geldi yarınlar dünler güvensizlikle yıkandı yüzlerimiz bu duran somurtkan katılık ondan
misket topladığımız anlardan misket oynadığımız amanlara geçmek için son ra söndü isteğimiz ikisi için de çok mu acele ettik biz de mi suratını kaldırımlardan toplayanlar olduk de be gönül kim mıhladı gözlerimizi o parkelerin derz arasına neyimiz kayıptı bizden neşemiz kadar yok yok aşka bize göre değilmiş onsuz da kayıptım ya yalnızın zulasında
kahır üstüne katmerlenir anladık bu dünya ben'i yaşayanların kuyrukta yeri yok siz söyleyen dillerin doğmayı seçememiştik de ölmeye sabırsızlığımız ondan mı
sonrası ya da ötesi yok bu gün yaşanmamışsa ben de yaşamadım yakıştırmadın ya hayat bizi bölmene kalan olmak hergün ağırlaşıyor bilesin kan aheste,adımlar isteksizce seyreldi yollarda ru/yası bitti gönül gayrı soğunu almışsın yalnızlık yerleşti evimize
Cok icten dizelerdi ic burkuyor...
Yüreginize saglik Kutlarim icten
saygilar..!
denizsiz ölen insanlar yazik sark...
Denizsiz ölen insanlar..
Her okunulduğunda yürek burkuyor bu dize.. Şiir yine yürek dökümü..
Nicelerine kardeş..