Yağmura Sığınanlar

çocuklar...
sokak çocukları...
güneşin uğramadığı bir semtte
kimsesiz bir evin
yalnızlığını paylaşıyorlar
yaşıyorlar

ısıtmak için karanlığı
kimi yalnızlığını atıyor ateşe
kimi yoksulluğunu
çocuklar...
yaşıyor muyum sizin kadar?


köşe başında bir fahişe
aklında kaybettiği yarın umutları
yok sayılmışlığını sardığı sigarasını içiyor sessizce
yorgun bedenine siniyor dumanı
bilmem hangi ışık aydınlatır kör karanlığını?
hangi zehir dindirebilir bu acıyı?


çocuklar...
sokak çocukları...
yalnızlar,yorgunlar ve gül yüzlü orospular...
ey bahtsız paryalar!
hangimiz yaşıyor sizin kadar?


parfüm kokulu sokaklar
yaşamıyor,
yaşamıyor sizin kadar!