Yağmurdan Kalma Gözlerin

//Say ki sırılsıklam ıslanmışız yağmurda
Ve gözlerin
Gözlerin yağmurdan kalma//

Kordur sevdam uzatsam sendeki damlaya
Yakar bilirim her zerremi susuşta
Duasına gizlerim seni incinen kelimelerin
Kızıl bir hasretin şafağında ...

Her yangını sineme köz bilirdim
Sana ayaz
Ne zaman ki ellerim ateşi tutmayı öğrendi
Sustum...
Acıya kilitlendi dilsiz yüreğim
Ömrüme düşen çisil çisil tanelerde
Gizemli bir mahzendi gözlerin
İnciler sakladığım kuytularında...


Savruldum bir tanem
İnce yokuşların hüzne çalan baharında
Hazan çiçeklerini sararken sensiz gönlüm
Yokluğuna ağladı bir kez daha
Meftun oldu sevdama
Heybetin emsalsiz duruşu bile
Bin kat şefkate adadı kendini
Gözyaşının mabedinde...


Şimdi...
Susturdum içimdeki tüm sözcükleri
Lal bir kelepçe taktım duygularına
Mahkum ettim nisana
Nemli bir yasın ağıtında büyüttüm
Ümitleri solgun sevdamı...

Her yağmur sonrasında
Buğulanmış hasretler ektim
Vuslatın serabına
Yüreğimin acıyan yanlarında..
Biriktirdim sensizliği
Öylesi mahzun
Bin ah kadar derin...


Ve hayalimde yine senin eserin
Yağmurdan kalma gözlerin..


Kütahya

şiirme ses olan sevgilİ Mustafa Doğan'a sonsuz teşekkürlerimle