Yağmurlara Kapılıp Giderim Ben

Bu , yağmurlara kapılıp kaçıncı gidişim
Kaçıncı kulaç atışım
Caddelerdeki sellere
Bakırımsı bir yaprak misali savrulup
Hangi kanalda son bulur , mevsimim
Ya da ben , bilmem ki
Kim bilir , hangi sokakta
Yine , sabahlarla sevişirim


Tortularımı arındırmalarım ...
Tozlarımdan kurtulmalarım ...
Gecelere sarılmalarım ...
Bitmez ...
Bitmez hesaplaşmalarım
Bitmez .... acımalarım
Ben !....
Yalnızca ...
Ben biterim , yağmurun gölgelerinde
Yalnızca ben ...
Karışır akıntılara giderim

Enlemlerinde yeşeririm ıslaklığın
Boylamlarını deşerim duyguların
Sulusepken damlalara uzanırım
Huzurun kollarında ...
Acılarını silerim ...
Sızılarını tutarım mahcubiyetlerin
Bir tutam .... ben bırakırım
Kuytudaki sokak lambasına
Ve , cılız bir ışık ...
Seksek çizgilerinin tam ortasına
Sonra , alır yanıma karanlığı
Yine yağmurlara dönerim

Yağmurlara takılıp giderim ben
Sisli bir siluet'tir gölgem
Keyifli bir karmaşa
Coşkulu bir cumbaya ilişirim
Bir verandaya sinerim
Sessizce sabahı beklerim

Gözyaşlarıma karışan yağmur olurum
Ama ... bazen de
Yağmur , ben olur ...
Silerim gözlerimi o zaman
Durmadan silerim ...

Ben ...

Bu gece ...

Yağmurlara karışıp giderim işte ...
Giderim .... giderim !....