Yak Fitili Kır Lambayı

Ben
Namluda kalan tek kurşundum
Sen
Alnının ortasından vuramadığım...

Ellerim
Yine de pişmanlıktan uzak...

Yüksek ökçelerle gezdiler
Geceler boyu
Tavaf ettiler
Yüreğimi...

Her ses duyduğumda irkildim
Buram buram ter
Oysa
Yollarımız kesişmişti
Bir çocuk elinde
Bin avazla doğurmuştun beni yeniden
Yüreğim
Bir yangına dalmıştı
Parmak ucumda dolaşmıştım yıllarca şehrini
Neden buradayım demeden...

Helalimdin
İzin vermediler
Yaram oldun
Simsiyah kanayan...

Tek sözünle bitmiştim
Yan
Demiştin
Yandım
Kanamadım...

Kaybeden var mıydı?
Kazanan var mıydı?
Hiç belli olmadı...

Şimdi
Yak fitili
Kır lambayı...

Bulamasınlar
Parmak izlerimizi...