Yakacağım Bu Şehri

Karanlıklar sardı güneş tutan baharlarımı,
Kızılca kıyamet kopmuş köz tutmuş bağrımda,
Alı moru karışmış ebruli sevdalara,
Kırık dökük düş gemileri kalmış elimde,
Nedense korsan yürekliler çıkmış karşıma,
Sis bürümüş gören gözlerimi,
Doğruyu yanlışı bilemez olmuş nicedir,
Koca bir cadı kazanı şimdi kalbim,
Fokur , fokur kaynamakta ,



Zirvesindeyim yine isyanın en koyusunun,
İçimden küfretmek geliyor, bağıra bağıra.
Alıp elime topu tüfeği, kurşuna dizmek,
Bütün kötü amansız duyguları.
Öfke denizlerinde bekleyişim,
Bir kez de ben fırtına koparayım hayatlara,
Şamar gibi çarpsın nefretim, sitemim,
Kan kusturanlara haykırayım,
Bağnaz hayatın ipini çekeyim.
Küflenmiş, pas tutmuş kör kalpleri,
Çıkarmalıyım ömrümden.




Yeter artık hayat üstüme gelme,
Şimdi gidiyorum,
Kırıp dökmeye ya da ne bileyim yakmaya bu şehri.
Karşısına geçip bir sigara içmeye,
İşte o zaman durur mu acaba içimdeki sancı.